Onlangs las ik een artikel van een arrogante 19-jarige auteur dat ze de recessie helemaal niet voelt en nog steeds leeft zoals vorig jaar, van de éne coktailbar naar de andere en de éne party naar de andere. Misschien in Dublin, maar zeker niet in West-Cork waar ik woon.
Toen we ons hier 10 jaar geleden vestigden in de buurt van Bandon, was alles hier nog vrij oud en ouderwets. De 'boom' begon nog maar net. Bandon was een veemarkt stadje, waar de boeren zaken deden en de boerinnen naar de kapper kwamen.
Bandon telt ook vier middelbare scholen, voor de kinderen uit de omliggende dorpjes.
Met een grote Church of Ireland kerk, een Methodist Chapel, een Baptist Church, en een Tempel van de Getuigen van Jehova naast de katholieke St. Patrick's kerk, is Bandon met zijn 4000 inwoners, éen van de weinige plaatsen in Ierland met zo'n grote variatie van verschillende Christelijke kerken.
Er was een kleine supermarkt, één thee- en koffie shop, waar je boterhammen met coleslaw kon eten, en waar de koffie naar afwaswater smaakte.
Ik vermeed Bandon als de pest. Vooral omwille van de slechte koffie. Waar ik ook naartoe ga, ik moet en zal goede koffie vinden, en dat was 10 jaar geleden niet zo gemakkelijk in Ierland.
De Keltische Tijger maakte van Bandon in een korte tijd een aangename plaats om te gaan shoppen. Er kwamen nieuwe boutiques, een culinaire winkel, waar ze Franse kazen en Belgische paté's (veel te duur) verkochten, een tapasbar met live jazz muziek, een kunstgalerij , een aantal nieuwe restaurants en zelfs een tienercafé, het eerste in Zuid-Ierland.
Plots was het leuk om naar Bandon te gaan. Iedereen was rijk en gelukkig.
'The Wind that Shakes the Barley' van Ken Loach werd voor een groot deel in Bandon gefilmd en iedereen nam er aan deel als extra's. De Bandonians waren dan ook fier toen de film won in Cannes.
Het geluk kon maar niet op. Bandon groeide en bloeide, er bestonden geen limieten!
Maar mooie liedjes duren inderdaad niet lang, de recessie heeft in Bandon al een heel pak slachtoffers gemaakt. De galerij sloot haar deuren, de tapasbar is sinds vorige week ook dicht. Er zijn in de voorbije maand 3 winkels gesloten en het Indisch restaurant bestaat ook niet meer.
De appartementen die er door gretige ondernemers gebouwd werden staan er voor 75% leeg, de Polen gaan weer naar huis. Het is maar een zielig zicht.
Een kleine troost is dat de Ieren koffie ontdekt hebben tijdens de gouden jaren. De koffie doet het nog steeds goed, dat bespaart me een heel pak kilometers, nu moet ik niet meer naar Cork of Kinsale rijden om lekkere koffie te vinden.
No comments:
Post a Comment