Translate

Wednesday, February 18, 2009

Nederlands

Ik ben een Vlaming, fiere dochter van Jaak Demol, docent voordrachtkunst aan het Conservatorium van Antwerpen en dictieleraar in verschillende scholen.
Taal heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Mijn hele familie is Vlaams-nationalist, er werd altijd op de Volks Unie gestemd. (Hoe die partijen vandaag heten, kan ik niet meer volgen).

Ik ben getrouwd met Haydn Shaughnessy, een Engelse Journalist van Ierse afkomst. We hebben elkaar ontmoet in een Ierse pub in Brussel, ik hield van zijn naam, hij hield van de Guiness, een paar uren en ettelijke Guinessen later, noemde ik hem Handel,hij vroeg me weer uit en drie weken later woonden we samen.

We hebben nog 8 jaar in Belgie gewoond, waarvan 5 in het Pajottenland. Haydn probeerde Nederlands te spreken, maar gemakkelijk is het niet voor een buitenlander.
Hij begreep maar niet dat 'twee' en 'twie' of 'drie' en 'drei' hetzelfde betekenen, en toen hij in de winkel werd uitgelachen toen hij om acht sneetjes jonge jenever vroeg in plaats van jonge kaas, gaf hij het helemaal op.
Ik werd intussen overal in Engeland geprezen voor mijn kennis van het Engels, mijn Vlaams accent klonk 'sexy', en toen ze daar hoorden dat ik ook nog Frans,en wat Duits en Spaans sprak werd ik door iedereen aanzien als een genie.

Nu, bijna 19 jaren later, wonen we in Ierland, de kinderen zijn tweetalig Engels-Iers, wij hebben ze naar een Iers-sprekende school gestuurd, uit respect voor de cultuur waar wij nu ook deel van uitmaken.

Een jaar of twee geleden werd ik gevraagd om bij een groot bedrijf lessen Nederlands te geven aan een aantal franstalige call centre agents.
Ze werden verondersteld vloeiend Nederlands te kunnen praten, en voldeden niet aan wat er van hen geeist werd.
Ik deed dat natuurlijk met veel plezier, en ook wel wat leedvermaak. Hoeveel Vlamingen krijgen nu zo'n kans?
Eén van de jongens daar was hopeloos. Hij was een Fransman die lange tijd in Kortrijk gewoond had, hij sprak Kortrijks met Frans gemengd, en begreep maar niet wat daar verkeerd mee was. Hij werkt nu op de Franse afdeling.
De andere jongens waren Walen met school-Nederlands.
Ik heb er mijn best gedaan, en het bedrijf was blij met de resultaten.
Een paar weken geleden werd ik door een ander bedrijf gevraagd om bij hen ook hetzelde te gaan doen. Dit keer was een Nederlands meisje ( ik noem haar hier Elke) dat in Spanje opgegroeid was en alleen nog thuis Nederlands sprak met haar ouders. Haar opleiding gebeurde volledig in het Spaans.
De tweede agent was 'Alex' één van mijn vorige studenten, een jongen uit Luik, een echte Waal wiens Nederlands toch wel vrij goed geworden was.
Het probleem zat hem bij de klanten. Ze vonden dat er iets haperde met de taal van deze twee werknemers. Elke's zinstructuur is niet altijd juist, soms moet ze naar woorden zoeken, en Alex heeft een té Frans accent!
Ik heb nu vier weken tijd om Elke te helpen, haar job kan ervan afhangen. Over Alex heb ik gezegd dat zijn Nederlands helemaal niet slecht is.

Als ik hier naar een customer service bel voor eender welk bedrijf krijg ik mensen uit India, Schotland, Australie, enzovoort. Ze spreken allemaal Engels, maar met verschillende accenten, en soms niet perfect. Maar er is geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt hierover te klagen!

Waar zijn wij Vlamingen en Nederlanders toch mee bezig? We zouden blij moeten zijn dat deze mensen onze taal willen leren en hun uiterste best doen om hun kennis te verbeteren.Alex is een overtuigde Waal, hij droomt van republiek Wallonie met Luik als hoofdstad, maar hij heeft respect voor de Vlamingen en wilt Nederlands kennen en spreken. Hij heeft een Frans accent, daar is toch niets verkeerd aan?
Elke wil de taal van haar ouders blijven spreken. Ze maakt fouten, maar iedereen begrijpt haar, dat is toch wel het belangrijkste in een gesprek met een customer-agent?

Als maatschappij zouden de Vlamingen en Nederlanders toch meer moeten openstaan voor mensen die zo duidelijk onze taal willen leren. Waarom ermee lachen als je ze kan aanmoedigen. Waarom zou je iemand haar werk doen verliezen als ze "een kleine probleem" zegt en niet "een klein probleem", of "het tafel", in plaats van "de tafel".
Wij Vlamingen en Nederlands spreken wel Engels, maar het is zeker niet perfect. Zelfs het Engels van de Vlaamse/Nederlandse journalisten hier kan beter. Hoor je daar iemand over klagen?
We noemen Amerikanen hier body-fascists, zijn wij Vlamingen en Nederlanders dan geen language-fascists?

No comments: